پازل مگنتی Classic World مدل مردم جهان

لباس‌های جادویی

لی‌لی، یه میمون کوچولو بود. اما نه یه میمون معمولی! اون عاشق کشف چیزای تازه بود. در جنگل پشت یه مدرسه‌ی قدیمی زندگی می‌کرد و همیشه با حسرت به پنجره‌ی کلاس بچه‌ها نگاه می‌کرد و می‌گفت: کاش منم می‌تونستم دنیا رو بشناسم. یه روز که باد شدیدی می‌وزید، یه چمدون رنگی‌ رنگی از آسمون افتاد درست جلوی درخت لی‌لی. روی چمدون نوشته شده بود: سفر به دنیای لباس‌ها و فرهنگ‌ها، برای بچه هایی که دوست دارند دنیا را بشناسند. لی‌لی درِ چمدون رو باز کرد. پر از لباس‌های عجیب و قشنگ بود! یه کلاه پر از پَرهای رنگی، یه کفش چوبی، یه شال قرمز با سکه، یه پالتوی خرسی و کلی چیزای بامزه دیگه! همین که اولین لباس رو پوشید، دورش پر از نور شد و بوم! خودش رو وسط یه جشن شاد تو مکزیک دید. بچه‌ها لباس‌های گل‌دار پوشیده بودن و با ساز می‌رقصیدن. لی‌لی هم شروع کرد به رقصیدن و خندیدن! بار بعد، رفت به ژاپن، لباس کیمونو پوشید و با بادبزن خوشگلش تمرین تعظیم کرد. تو هند، یه شال طلایی پوشید و با بچه‌ها روی فیل نشست! در کنیا، لباس قبیله‌ای پوشید و طبل زد و دوید. در روسیه، پالتوی خز پوشید، برف خورد و هی گفت: آخیش سرد بود اما قشنگ! در فرانسه، یه کلاه بِلِه که نرم و گرد بود گذاشت سرشو یه قهوه خوشمزه خودشو مهمون کرد. در چین، با یه لباس قرمز براق در جشن فانوس‌ها راه رفت. هر بار که لباس جدیدی می‌پوشید، خودش رو در کشور جدیدی می‌دید. آدم‌های جدید، خوراکی‌های متفاوت، زبان‌های عجیب؛ اما همیشه یه چیز ثابت بود: همه می‌خندیدن، دوست می‌شدن و بازی می‌کردن! وقتی بالاخره برگشت به درخت خودش در جنگل، لبخند زد و گفت: چه دنیای بزرگیه و چه قشنگه وقتی همه با هم فرق دارن!  اون شب، لی‌لی زیر نور ماه خوابید، با دلی که حالا می‌دونست آدم‌ها ممکنه با هم فرق داشته باشن، ولی مهربونی، در همه‌ی زبان‌ها، یه معنی داره.

بچه‌های نازنین ایران، دنیا پره از آدم‌ها و جاهای مختلفه که همشون با هم فرق دارن. اما هر جایی که باشیم، چه در کوه‌های بلند ایران، چه در باغ‌های رنگارنگ دور دنیا، می‌تونیم با مهربونی کنار هم زندگی کنیم و دوست باشیم.
دلانالند، یعنی دل بزرگِ بچه‌های ایران که مهربونی رو بلدند.