مگنت 61 قطعه Magnetic Diy

مسیر مارپیچ

در دل سرزمین مغناطیس‌، همه‌چی با یه جادوی نامریی به هم وصل می‌شد؛ از برج‌های براق گرفته تا تونل‌های پیچ‌پیچی. اونجا، دوتا توپ بازیگوش زندگی می‌کردن: یکی نارنجی به اسم ناری و دیگری آبی و خندان به اسم پوفی. یه روز، صدای جیغی در هوا پیچید: آی کمک! افتادم توی قیف سرسره‌ٔ بلند! دارم میرم پایین! این صدای ناری بود که بی‌احتیاطی کرده بود و خودش رو انداخته بود در یه لوله‌ی بزرگ و قرمز در بالای یه برج بلند! پوفی، بدون معطلی جلو دوید. با خودش گفت: باید یه مسیر نجات براش بسازم تا ناری دوباره برگرده! اون شروع کرد به فکر کردن. از اینجا تا اونجا نگاه کرد یه مسیر پیچ‌ در پیچ ساخت که هم امن باشه و هم هیجان‌انگیز. هر تکه‌اش یه رنگی بود، یه شکل تازه، یه خم بامزه. انگار با خیال و دست‌هاش، یه دنیای کامل درست کرده بود. صدای ناری دوباره پیچید: دارم میام! حواست بهم باشه و همون موقع قل‌قل‌قل ناری از مسیر سرسره پایین اومد، چرخید، چرخید، از زیر تونل رد شد، پیچ راست و چپ رو رد کرد، با یه پرش آروم از یه پل رد شد و با لبخند افتاد کنار پوفی! ناری نفس‌ نفس‌زنان گفت: پوفی! نجاتم دادی! مسیرت محشر بود! پوفی خندید و گفت : من فقط فکر کردم و  بعد ساختنش رو شروع کردم! اون روز، اولین روزی شد که ناری فهمید مسیرِ خوب، با فکر خوب شروع میشه. وقتی فکر می‌کنی، می‌تونی راه بسازی. وقتی راه می‌سازی، می‌تونی نجات بدی.
در دل ایران رنگیمون، بچه‌های دلانالند همیشه آمادن برای ساختن دنیاهای تازه با خیال و خلاقیت! فقط کافیه بگی: من می‌سازم، حتی تو سخت‌ترین مسیرها!