قطار دومینوچین 60 قطعه

دیوار دومینویی!

صدای سوتی بلند در محوطه پیچید: هووووو هووووو!

قطار دومینویی، قرمز و آبی، آماده‌ی کار بود. خشابش پر بود از دومینوهای رنگی: قرمز، آبی، زرد، سبز!  آراد گفت: شروع کن! توپ‌ها رو ببین دارن قل می‌خورن سمت زمین بازی! باید دورشون دیوار بکشیم! قطار به راه افتاد. چراغ کوچکولوش روشن شد، صداش نرم بود. چرخ‌هاش حرکت کردن و دومینوها یکی‌ یکی از پشتش افتادن تق تق تق؛ صاف، مرتب و پشت سر هم. قطار پیچید. دومینوها مثل آجرهای کوچولو چیده شدن کنار هم. یه توپ کوچولو قل خورد و نزدیک شد. آراد گفت: زود باش! این یکی داره نزدیک میشه! قطار درست سر وقت رسید. آخرین دومینو رو چید. توپ خورد به دیوار دومینوها و برگشت سر جاش. آراد با خوشحال فریاد زد: آخ‌جووون! گرفتیش!

گوشه اتاق  از صدای قطار کاکتوس کوچولو خمیازه‌ای کشید و از خواب بیدار شد. همون موقع قطار از کنارش رد شد و یه دومینوی قرمز، درست کنار گلدون گذاشت. کاکتوس سرشو کمی کج کرد و با ذوق گفت: اوووه چه رنگی!  چقدر خوش آب و رنگه! کارت واقعاً درسته قهرمان! قطار چرخید، دومینوها رو کشید تا پشت توپ‌ها. چندتا توپ دیگه هم قل خوردن، اما همه‌شون جلو دیوار رنگی ایستادن. دیگه هیچ‌کدومشون راهی به زمین بازی نداشتن. قطار ایستاد. سوتی کشید. دومینوها حالا  تبدیل شده بودن به یه دیوار مرتب که دور تا دور توپ‌ها رو با نظم و ترتیب گرفته بود.

بچه های عزیزم! بعضی وقتا، ساختن یه دیوار کوچولو می‌تونه کلی چیز مهم رو نگه داره. فقط کافیه با دقت، حوصله و کمی فکر بچینی.
در دل ایران قشنگمون، در دلانالند، هر رنگی که کنار هم قرار می‌گیره، یه قدم برای ساختن دنیای بهتره.