ربات کنترلی هوشمند پلیس فضایی Alpha Robat

آلفای تازه‌وارد

روزی روزگاری، در دل قفسه‌ی اسباب‌بازی‌های دلانالند، همه چیز آروم بود. تدی خرس پشمالو چشماش رو نیمه‌باز نگه داشته بود، ماشین کوچولو خمیازه می‌کشید و قوری پلاستیکی آهسته خودش رو تاب می‌داد. ناگهان صدای تق اومد! درِ یه جعبه‌ی بزرگ باز شد و یه ربات با صفحه چشمک‌زن بیرون پرید! چشماش روشن شد، دست راستش رو بالا گرفت و با صدای بامزه‌ای گفت: سلام به همه! من آلفام! تیرزن شماره یک دلانالند! تدی که همیشه ساکت بود، پچ‌پچ کرد: وای وای یکی دیگه از این تازه‌کارهای هیجان‌زده. اما آلفا گوش نمی‌داد. با یه حرکت، دکمه‌ای رو فشار داد. دمو فعال شد! نورها شروع کردن به چشمک زدن. یه موزیک شاد پخش شد. آلفا شروع کرد به رقصیدن و درست همون لحظه پوف! تیر اول از دست راستش شلیک شد و خورد به قوری کوچولو! قوری غلتید و گفت: اِی بابا! یه تق‌تق ساده کافی بود! چرا تیر پرت می‌کنی؟ آلفا ایستاد، دست چپش رو بالا آورد. دستی که شبیه یه انبر آهنی بود. با صدای رباتی گفت: انبرک فعال شد. در حال جبران خسارت و قوری رو خیلی آهسته دوباره سر جاش گذاشت. ماشین کوچولو غر زد: ببین رفیق! ما با هم بازی می‌کنیم. این‌جا هر کسی یه صدا داره و یه کار و کسی بی دلیل تیر نمی‌زنه . خرس گفت: دقیقاً! اگه می‌خوای با ما باشی، باید بلد باشی با بقیه هماهنگ باشی. آلفا کمی مکث کرد. نور چشم‌هاش کم شد. صداش نرم‌تر شد. من فقط بلد بودم تیر بندازم. اما اگه راهی داره یاد بگیرم، حاضرم امتحان کنم. ماشین کوچولو لبخند زد و گفت: پس بیا با ما تمرین کن! خرس گفت:من پاها‌مو تکون میدم! ماشین گفت: من با بوقم ریتم میدم! قوری گفت: و من با درم تق‌تق صدا درمیارم! آلفا با لبخند نورهاشو آبی کرد، تیرهاشو در جاش نگه داشت و گفت: خوب، دوستان دلانالندی! همه آماده‌اید؟ سه… دو… یک… شروع! موزیک پخش شد. نورها چشمک زدن و همه‌ی اسباب‌بازی‌ها با هم، یک اجرای شاد و بامزه داشتن؛ بی‌تیر، بی‌غلط و با کلی خنده!

بچه‌های نازنین دلانالند! قهرمان بودن یعنی فقط تیر نندازی، بلکه بتونی با بقیه هماهنگ بازی کنی. یاد بگیریم مثل آلفا اول به حرف دوستامون خوب گوش کنیم. چون وقتی دل‌هامون با هم هماهنگ بشه، بازی قشنگ‌تر میشه درست مثل یه آهنگ خوب!